Buikspreker

De nieuwste roman van Ian McEwan is nog geen 200 bladzijden dik, maar ik deed er bijna twee weken over. De zinnen en alinea's hebben een hoge soortelijke massa; veel filosofische uitspraken, afgewisseld door wat dialogen en indrukken. Notendop kent een eigenaardige verteller: het nog ongeboren kind van één van de hoofdpersonen, die met de broer van haar ex een moord op die ex beraamt. En het kind (de ex is ook de vader ervan) is er getuige van. Zoals vaker bij McEwan is het plot verrassend, en het resultaat van een goede constructie van de roman. Geen ultiem meesterwerk, maar wel een interessant boek, vooral vanwege het vertellersperspectief.