Verraad
Na wat moeizame boeken eindelijk weer eens een roman die het genoegen van lezen
volledig onderstreepte. Van Amos Oz las ik drie jaar geleden voor het eerst een boek
(zie hier) en zijn nieuwste roman Judas is een bijzonder geslaagd geheel waarin
meerdere thema’s organisch verbonden zijn. De wat inzichzelfgekeerde Sjmoeël zit
vast in zijn theologische promotieonderzoek en besluit ermee te stoppen. Hij
gaat als verzorger van een oude man aan de slag; belangrijkste taak is het
voeren van onderhoudende gesprekken. Langzaamaan ontvouwt zich de geschiedenis
van deze oude man en zijn dochter. De Israëlische onafhankelijksstrijd in 1947
en de positie van discipel Judas lijken ver uiteenliggende onderwerpen, maar Oz
verbindt alles stevig in een vloeiend verhaal, met de ware aard van verraad als
centrale vraag. De theorie over Judas is een boeiende: Judas was niet de
verrader waarvoor hij gehouden wordt, maar was juist de meest fervente
aanhanger van Jezus. Judas leverde Jezus juist aan de Romeinen uit om hem de
gelegenheid te geven te laten zien dat hij echt goddelijk was, en dus zo van
het kruis kon stappen. Toen dat niet gebeurde was Judas zo teleurgesteld in zijn
idool dat hij zich verhing. Waar Lize Spit (zie hieronder) nog moeite heeft om
meerdere verhaallijnen tot één geheel te smeden, daar laat Oz zien dat hij zijn
vak verstaat.
0 Comments:
Een reactie posten
<< Home