28 augustus 2016

Orgelspel

Eigenlijk heel bijzonder, want geen andere levende Nederlandse schrijver doet hem dat na: ieder nieuw boek van Maarten 't Hart is geslaagd, goed, lezenswaardig. Na een prachtige roman over zijn moeder (zie hier) nu ruim een jaar later een vrolijkmakende verhalenbundel vol autobiografische gebeurtenissen die je van begin tot einde in de greep houden. Geen zaken voor de literaire eeuwigheid, maar ik kan nu alweer uitzien naar zijn volgende boek. Want 't Hart leest zalig, ongecompliceerd, maar toch ook hollands-op-zijn-smalst-betekenisvol. Want wie kan het verhaal weerstaan over de verkoop van zijn huisje in de Leidse binnenstad? Of het titelverhaal De moeder van Ikabod? En het korte verhaaltje waarin hij de draak steekt met Jan Siebelink: verrukkelijk. (Knielen op een bed trompetnarcissen: je moet er maar opkomen!). Of het verhaal over de losgelaten hanen helemaal klopt, waag ik te betwijfelen. Vanuit de trein gezien langs de A44 bij Sassenheim lopen die hanen op een andere plek dan waar 't Hart ze situeert - ze zijn vanuit de trein soms wel te zien. Het scheelt een paar kilometer, volgens mij. Dichterlijke vrijheid! Enfin, het is allemaal zalig lezen waarbij je de tijd verliest. Maarten 't Hart is pas 71 en leeft gezond naar eigen zeggen. Dus hopelijk nog veel van dit soort eigenzinnige boeken!
Meer Leeslog in eerdere maanden - zie de 'archives' in de rechterkolom.