Zwaan kleef aan

Precies een jaar geleden las ik het zesde deel van de Adrian Mole dagboeken van Sue Townsend (zie hier). En begonnen in Zuid-Afrika en thuis uitgelezen nu het op één na laatste deel van de serie. Adrian Mole and the weapons of mass destruction is een dik boek vol meligheid en onverholen maatschappijkritiek. Het boek begint met een brief van Adrian aan Tony Blair, en dat tekent zijn karakter en de ironie van Townsend. Adrian heeft een reis naar Cyprus geboekt, maar hoorde in een toespraak van Tony Blair in het Britse lagerhuis dat Saddam Hussein lange-afstandsrakketten heeft waarmee hij ook Cyprus kan bereiken (de befaamde weapons of mass destruction, waarmee Blair en Bush de inval in Irak verdedigden). Nu wil Adrian zijn aanbetaling terug, en omdat het reisbureau dat weigert, richt hij een brief aan Tony Blair met de vraag of hij het reisbureau wil opdragen alsnog die aanbetaling van iets meer dan 57 Pond terug te storten.... Enfin, het boek zit ruim 400 pagina's vol van zulke meligheid. Mole heeft een vriendinnetje die hij verafschuwt (ze heeft als hobby het bouwen van poppenhuizen, en ze draagt Birkenstock-sandalen), maar waartegen hij ook geen nee kan zeggen. Haar ouders geven hem een pakje fairtrade biologische condooms uit Thailand. Hij geeft veel te veel geld uit; koopt een home-cinemasysteem met 5 afstandsbedieningen die hij niet snapt, (daardoor zet hij zijn flat op stelten met het op volle geluidssterkte live bekijken van de nachtelijke bombardementen op Bagdad, maar hij krijgt het geluid niet zachter), koopt een moderne koelkast die hem midden in de nacht wakker maakt met het signaal dat de melk over de datum is, en wordt lid van de wijnclub van zijn creditcardmaatschappij. Enzovoort. Ach ja, het is gewoon lekker lezen. Het laatste deel komt zeker ook voorbij - het is ideale vliegtuigliteratuur.