Mieren

Het schijnt de literaire hit van dit voorjaar te zijn, in Nederland althans. Het verschijnen van de vertaling van De Patrick Melrose romans, in één dik boek, ging in de pers bepaald niet ongemerkt voorbij. Ik miste die aandacht, maar werd door een vriend op het boek gewezen. Ik las de ruim 800 bladzijden in ruim twee weken. Het boek bevat fantastische passages, maar ook stukken die me haast deden besluiten ermee te stoppen. Edward St Aubyn publiceerde de vijf romans in dit boek tussen 1992 en 2011 en schetste daarin de vrije val van zijn alter ego Patrick. In het eerste boek speelt Patrick slechts een bescheiden rol, maar wat zijn vader David hem aandoet vormt de basis voor alle ellende die in de vervolgdelen voorbijkomt. Behoren zijn ouders tot de steenrijke Engelse bovenlaag, in het laatste deel woont Patrick - ongeveer 40 jaar later - in een eenkamerappartementje. Op de eerste pagina beschrijft St Aubyn een voor Patricks vader David karakteristieke bezigheid: hij staat in zijn ochtendjas op het terras van zijn villa in Zuid-Frankrijk met een tuinslang de mieren tussen de tegels weg te spuiten. Daarbij legt hij een sadistische techniek aan de dag; zoals een kat met een muis omgaat. Karakteristiek: want zo gaat David ook met zijn vrouw en zoon om, zo blijkt in het vervolg van de romans. En dat tekent hun leven. Er komen maar weinig aardige mensen voor in deze romans. Weinig opwekkend, ofschoon de verbale oorlogen waarin de hoofdpersonen permanent verkeren bijzonder lezenswaardig zijn.