Zweden

IJsland, de voorlaatste roman van Ronald Giphart heb ik vooralsnog gemist, maar van zijn eerdere romans heb ik de meeste wel gelezen, en niet zonder plezier. Onlangs verscheen Harem, en deze nieuwste roman is een rijper boek dan zijn voorgangers. Heden en verleden zijn fraai verweven, en de harem van Mac - de hoofdpersoon van het verhaal - ontwikkelt zich als een logisch organisme. Giphart analyseert in deze roman de geheimen van de fotografie zoals hij in 2005 in de roman Troost die van de haut cuisine uiteenrafelde. En dit alles in een vlot lezend en fraai geconstrueerd verhaal; best knap. Harem is geen hoogtepunt in de Nederlandse romankunst, maar het is wel een lekker leesboek zonder al te veel Hollandse kneuterigheid. Het speelt dan ook niet voor niets in Zweden.