Grote mond

Ik was en ben geen grote fan van Arnon Grunberg, en ik las zeker niet al zijn boeken. Wel een paar - zie de auteursindex voor enkele weblogs. De pocketuitgave van Fantoompijn stond al sinds 2005 ongelezen in de kast; een prima gewichtloze aanvulling in de rugzak. Ik heb erg moeten lachen om het gedrag, de welhaast onbezonnen levenswandel en met name de frisse uitspraken van hoofdpersoon Robert G. Mehlman; maar ik heb me ook zitten ergeren aan het feit dat het middel zowat het doel van de roman is geworden. Mehlman is een complexe maar gemakkelijk levende persoonlijkheid, die de ene oneliner na de andere rake reactie uit zijn mond tovert. Maar op een gegeven moment wordt dit eigenzinnige en betweterige gedrag van de hoofdpersoon een beetje hinderlijk; het is teveel van hetzelfde zonder dat dit functioneel is en dat er ontwikkeling in het verhaal zit. Het boek bevestigde een beetje mijn mening over Grunberg: best knap en origineel, maar uiteindelijk te onbevredigend uitgewerkt. Goede ingrediënten en verrassende smaakcombinaties, maar geen coherent diner.