30 januari 2014

Meer kronkels

Twee maanden geleden las ik voor het eerst een bundel met 'stukjes' van Simon Carmiggelt, zie hier de weblog. Dat bleek een ontdekking, en ook de tweede gelegenheidsbundel die bij zijn 100ste geboortedag in oktober j.l. verscheen blijkt een voltreffer. Carmiggelt gedundrukt is niet alleen fraai uitgegeven, maar de inhoud is minstens zo fijn. 100 fraaie verhaaltjes, ieder met een eigen pointe, en toch ook vol weemoed en humor. De (herinnering aan de) oorlog komt vaak terug, ook vrouwen, drank, familie en jeugd. Het miezert veel in deze verhaaltjes, maar toch lijkt dat de pret niet te drukken: er is altijd wel een café in de buurt. De verleiding is groot hier enkele treffende zinnen te citeren; in haast ieder stukjes zit wel een zin of uitspraak om in te lijsten. Zoals ik in de andere weblog aangaf, staan die 24 witte arbeiderspers-boekjes vol kronkels maagdelijk in mijn boekenkast. Ik ga stellig meer Carmiggelt lezen; ik hoef er de deur niet voor uit!

26 januari 2014

Koning-administrateur

Het nieuwe jaar meteen stevig ingezet. Op oudejaarsdag kocht ik de set van drie boeken met het drieluik biografiën van de koningen Willem I, II en III. Jeroen Koch nam de biografie van de eerste Nederlandse koning voor zijn rekening. Koning Willem I. 1772-1843 is een uitstekend leesbare en zeer interessante biografie over een Oranje die voorbestemd was stadhouder Willem VI te worden, daarna vijftien jaar zijn heil buiten de landsgrenzen moest zoeken, als oplossing aan de onderhandelingstafel van de Conferentie van Wenen de eerste echte koning van de Nederlanden werd en daarna weer een deel van zijn rijk verloor. De periode van de overgang van de Republiek der Verenigde Nederlanden naar het koninkrijk der Nederlanden, zeg de napoleontische periode, was een flinke blinde vlek in mijn kennis. Met deze biografie is die kennis stevig aangevuld. Willem I bracht zelf eigenlijk weinig tot stand; veel hing af van anderen. Jeroen Koch is duidelijk niet overtuigd van de kwaliteiten van onze eerste Oranje-koning. Meest onthutsend is de slijmerige brief die hij aan Napoleon stuurt en hem om behoud van een stukje land om te regeren smeekt. Als koning met absolute macht regeert hij als een ijvere kantoorklerk. Door zijn eigen onhandigheden drijft hij de Belgen tot revolutie. In de jaren na de afscheiding vergroot hij de toch al enorme staatsschuld door jarenlang te weigeren de afscheiding te erkennen en een flink deel van de staatsinkomsten te besteden aan het op de been houden van een gemobiliseerd leger; zodra de tijd rijp zou zijn kon hij het afgescheide België meteen onder de voet lopen. Hij had buitenechtelijke kinderen, en hertrouwde na de dood van Wilhelmina (Mimi) als oud man met een hofdame, nota bene van Zuid-Nederlandse afkomst en katholiek. De verhouding met zijn oudste zoon was allesbehalve goed. Daarover staat in deze biografie wel het nodige beschreven, maar de drie auteurs van de koningsbiografieën kozen ervoor die verhouding vanuit het perspectief van de zoon te beschrijven. Dus binnenkort volgt de biografie van Willem II.
Meer Leeslog in eerdere maanden - zie de 'archives' in de rechterkolom.