26 februari 2014

Grote wereld

In de paar boeken die ik tot nu toe van Tom Lanoye las (zie de auteursindex) is de persoonlijke zeggingskracht van de auteur sterk aanwezig. In zijn nieuwste roman Gelukkige slaven staan eveneens veel passages waarin je de kijk van de schrijver op de wereld zou kunnen afleiden. Maar het verhaal staat veel meer los van de personlijke geschiedenis van Lanoye dan die vier eerdere boeken. Het resultaat is er niet minder om. Het boek leest als een trein, is grappig en tragisch tegelijk, bevat haast filmische scènes vol kleuren en geuren, en is in grootse stijl geschreven. Bovendien heeft Lanoye zich over heel veel onderwerpen goed gedocumenteerd en er een eigen kijk over gevormd: de wereld van de snelle financiële jongens, China, Zuid-Afrika, en meer. Toen ik het boek bijna uit had schoot de vraag door mijn hoofd waarom Lanoye dit boek moest schrijven, maar met het vertellen van een sterk verhaal op zich is natuurlijk helemaal niks mis, als dat de lezer maar kan boeien. En Lanoye doet meer dan alleen een goed verhaal vertellen - het zijn er overigens meerdere in één. De vorm mag er ook zijn. Fraaiste stukje is de anderhalve pagina vlak voordat de twee Tony's elkaar tegenkomen: daarin wisselt Lanoye haast per zin van perspectief. Een lekker-lezenboek van de beste soort.

23 februari 2014

Pop

Meestal lees ik boeken omdat ik ze als noodzakelijk om te lezen beschouw, en soms omdat iemand een tip geeft die ik niet kan weerstaan. Dit laatste gold voor Tom Sharpe, waar ik nog nooit van gehoord had en waarvan zijn roman Wilt hartelijk werd aanbevolen. Wilt is de naam van een leraar Engelse literatuur op een technische school, en heeft een slecht huwelijk. Om te testen hoe het is om zijn vrouw te vermoorden, dumpt hij een plastic neukpop in een betonschacht op de bouwplaats naast de school. Enfin, bij de betonstort denken ze dat er een echt lichaam ligt en Wilt wordt ontmaskerd als moordenaar van zijn vrouw. Het ene hilarische moment volgt op het andere. Sharpe steekt de draak met alles wat voor zijn voeten komt: de kerk, de intellectuelen, het schoolsysteem en de politie. De verhoren van Wilt op het politiebureau en de opgraving van de neukpop vormen de hilarische hoogtepunten van het boek. Het is allemaal geen topliteratuur, maar ik heb regelmatig hartelijk moeten lachen. Voor de ontspanning volgt hierna zeker af en toe een boek van Sharpe.

17 februari 2014

Principieel

Ik ga in het komend voorjaar een intensieve cursus mediation volgen, en daarvoor heb ik een stapeltje verplichte en aanbevolen literatuur aangeschaft. Ik ben stellig van plan die boeken van kaft tot kaft te lezen, want ik doe die cursus niet voor niks, dus ook deze titels komen hier voorbij. Excellent onderhandelen van Roger Fisher, William Ury en Bruce Patton is de eerste uit de reeks. Het boek dateert uit de jaren tachtig, werd enkele malen herzien en blijkt nog steeds een must-read in het managersboekencircuit: ik las de 41ste druk! En ja, toch wel voorstelbaar, want het is een boek van bijna 300 bladzijden vol gezond verstand en positief denken. Kern van de boodschap: verlaat het positioneel onderhandelen (ik bied 10 euro, jij 30 euro, en we onderhandelen elkaar kapot om al dan niet op 20 euro uit te komen) en verruil dat voor het principieel onderhandelen waar de mens en het probleem gescheiden zijn, de belangen centraal staan en wederzijdse belangen en objectieve criteria het geschil kunnen oplossen zonder dat er bloed aan de muur achterblijft. Zoals ieder managementboek is het allemaal wat eendimensionaal geschreven en soms erg compact geformuleerd, maar ik moet erkennen dat ik het met aandacht gelezen heb.

09 februari 2014

Neuken

Een jaar geleden las ik het eerste deel van de Mijn strijd-cyclus van Karl-Ove Kausgård, en nu het vierde boek Nacht. Ik zou bijna hetzelfde kunnen schrijven als wat ik over het vorige deel schreef (zie hier). Dat zou opgevat kunnen worden als een zwakte van dit boek: meer van hetzelfde. Maar dat zou een onterechte conclusie zijn. Knausgård schreef één verhaal dat is opgeknipt in zes boeken. Je leest dus in een andere band verder waar je gebleven was. In dit vierde deel is Karl-Ove achttien jaar oud, en maakt in dat ene levensjaar de omslag van losgeslagen puber naar leraar in een afgelegen vissersdorpje in Noord-Noorwegen. Het is een boek vol herkenning en lering. Zo ver als Karl-Ove was ik niet op mijn achttiende, maar ik had ook niet in zijn schoenen willen staan. En verder geldt precies hetzelfde als in die vorige weblog. Heerlijk lezen!
Meer Leeslog in eerdere maanden - zie de 'archives' in de rechterkolom.