Wit paard

Na Stoner weer een zogenaamd herontdekt meesterwerk. Het fantoon van Alexander Wolf werd in 1947 in een Russisch tijdschrift in New York gepubliceerd en kreeg toen ook wat vertalingen. Nu dan in het Nederlands. Gajto Gazdanov vocht in 1919 een jaar lang aan de kant van de Witten tegen de Roden, en wist in 1920 te ontkomen waarna hij in Parijs terechtkwam, en daar opging in het Russische migrantengemeenschap. Een leven vol bijbaatjes en als nachtelijke taxichauffeur volgde, met daarnaast wat literaire activiteiten. Gazdanov schreef meerdere romans, en deze uit 1947 is alleszins de moeite van het lezen waard. Kern van het verhaal is de moord op een ruiter die de zestienjarige ik-figuur tijdens de burgeroorlog begaat. Hij neemt aan dat hij de ruiter heeft doodgeschoten, maar vele jaren later leest hij een verhaal waarin gedetailleerd de gebeurtenissen worden naverteld vanuit het perspectief van het slachtoffer. Een zoektocht naar en ontmoeting met de auteur volgt. Het boek moet het hebben van de fraaie bespiegelingen en de lange, soepele zinnen. Het is geenszins het meesterwerk wat de 19 aanbevelingen op het omslag en in het binnenwerk je willen doen geloven, maar ik las het in twee dagen met aandacht en groot genoegen uit. Gewoon een goed boek.