Dandy

Na het rauwe en hoekige boek van Öscan Akyol bleek Vroeger was alles beter, behalve de tandarts van Jean Pierre Rawie de perfecte en gewenste tegenhanger. Ik heb nog nooit gedichten van Rawie gelezen, wist wel dat hij een uiterst succesvolle Nederlandse dichter is en dat hij een wat dandyachtige levenshouding heeft. Zo schrijft hij ook een beetje, in deze bundel met veelal zeer recente columns uit het Dagblad van het Noorden. Rawie is een fijnzinnig observator, die het schone en pure propageert, maar tegelijkertijd ook van veel zuipen en mannelijke platvloersheid houdt. Zijn licht-ironische stukjes lees je met een glimlach en soms een schaterlach, zolang je ze maar niet al te serieus neemt. Mijn ega, zelf tandarts, heeft een exemplaar op de leestafel in de wachtkamer gelegd, met inmiddels al veel positieve reacties. Dat zegt genoeg.Voortuit, een klein citaat, voor het idee: Als ouwe zeur van boven de vijftig erger ik me aan het alomtegenwoordige gejij & gejou. Niet in het café (hoewel), maar vanuit de anonimiteit. 'Je kunt beginnen met pinnen', dat werk.