17 augustus 2013

Crimineel

De debuutroman Eus van Özcan Akyol maakt het me een beetje moeilijk. Over de kwaliteit van het boek zelf, nu een klein jaar geleden met groot succes geïntroduceerd en nu negen drukken verder, ben ik allerminst overtuigd. Akyol schreef een grotendeels autobiografisch boek waarin hij vertelt over zijn jeugd in Deventer, vriendinnetjes, zijn baantjes en hoe hij uiteindelijk op het criminele pad terechtkomt. Ik vond dat maar een weinig aantrekkelijk geheel door de rauwe dialogen zonder kop of staart, de vele situaties die zonder enig onderling verband aan je voorbijtrekken, het gebruik van woorden in dialogen die in de tijd van handeling nog niet door de jeugd werden gebruikt en het niet altijd juist hanteren van het vertellersperspectief. Maar goed, nadat ik het boek had uitgelezen zag ik op internet een boeiend gesprek met de schrijver in VPRO's boeken (zie hier, vanaf 15.45) en daarin laat de Akyol zich van een zeer boeiende en afgewogen kant zien. Zijn levensverhaal wordt interessant daar waar deze schelmenroman stopt en ook zijn intellectuele ontwikkeling is zeer opmerkelijk. Ik weet nu niet hoe ik tegen dit boek had aangekeken als ik dat vervolgverhaal eerst had leren kennen.

1 Comments:

Anonymous Anoniem said...

Ik had dit boek opzij geschoven omdat ik meerdere wat lauwe recensies had gelezen. Maar ik ben nog in de gelegenheid om de volgorde om te keren: eerst het interview, dan het boek. Mocht dit inderdaad een andere leeservaring geven, dan laat ik dat hier nog wel even weten. Bedankt voor het bericht.

11:46 p.m.  

Een reactie posten

<< Home

Meer Leeslog in eerdere maanden - zie de 'archives' in de rechterkolom.