Gelukkige huizen

Ooit raadde iemand mij aan De architectuur van het geluk van de Engels-Zwitserse filosoof Alain de Botton te lezen. Deze titel stond ruim anderhalf jaar op een notitie in mijn mobiele telefoon, totdat ik vorige week dit boek lukraak vastpakte bij de boekhandel om de hoek. Ik las het in een mum van tijd uit. In dit boek bespreekt De Botton de invloed van huizen, kantoorgebouwen, inrichtingen enzovoort op ons gemoed, en behandelt hij de smaken in en voorkeuren voor bepaalde architectuur door de eeuwen heen. Dat doet hij op lichtvoetige wijze. Alle voorbeelden die hij bespreekt zijn met foto's of tekeningen geïllustreerd, dus je kunt zien wat hij bedoelt. Dat maakt dit boek tegelijkertijd tot een pageturner; de helft van de 300 bladzijden is gereserveerd voor afbeeldingen. Met sommige van zijn uitspraken ben ik het niet direct eens: ik geloof er niets van dat een voorkeur voor koele, rustige inrichtingen een reactie is op een druk leven buitenshuis, of omgekeerd. Ofwel: dat onze smaak voortkomt uit een gemis. Maar goed, De Botton zet je wel aan het denken en voor een visueel weinig ontwikkeld iemand als ik (geef mij maar muziek en letters in plaats van kleuren en vormen) is dit niet al te technische relaas een toegankelijk geheel. De Botton heeft meer onderwerpen bij de kop gepakt en daar boeken over geschreven; ik zal er zeker nog eens eentje lezen.