19 maart 2013

Trans

Twee jaar geleden las ik van Marjolein Februari een geslaagde roman (zie hier de weblog). Vorig jaar maakte hij in een column in NRC Handelsblad bekend van geslacht veranderd te zijn en voortaan als man en Maxim Februari verder door het leven te gaan. Om alle (soms vervelende of misplaatste) vragen voor te zijn, schreef hij De maakbare man. Notities over transseksualiteit. Ik las het boekje in een halve dag uit; het is groots en ontroerend. Februari schrijft concreet, genuanceerd en tegelijkertijd grappig. Er staan zinnen in die je voor je plezier drie keer herleest. Nergens zieligdoenerij, maar gewoon een volwassen en betrokken benadering van dit uiterst moeilijke onderwerp. Eigenlijk een grandioos meesterwerkje, dit boekje!

Mythe

Van Alan Hollinghurst las ik in 2005, een jaar voordat ik aan dit boekenweblog begon, zijn vorige, bekroonde roman De schoonheidslijn. Dat vond ik toen een saai en langdradig boek waar de hoofdpersonen teveel aan de oppervlakte bleven. Een vriendin raade me onlangs aan zijn nieuwste roman te lezen, en dit boek stemt me veel positiever. Kind van een vreemde bestaat uit vijf delen waarvan het eerste een weekend beschrijft in de zomer van 1913, waarover de personages uit de volgende vier delen, spelend in 1926, 1967, 1978 en 2008, hun hoofd breken, zowel om gebeurtenissen te verduisteren dan wel te ontrafelen. Of zoals Bas Heijne in zijn mooie bespreking op NRC Boeken schrijft (zie hier): dat weekend wordt eerst gemythologiseerd en later weer gedemythologiseerd. Het is een rijk boek, waarin het verval van oude Engelse aristocratische waarden en normen centraal staan. Hollinghurst laat je de tijdgeest proeven en je er je eigen waardeoordeel over vellen. Vooral de dialogen zijn sterk; soms lijken de gesprekspartners aan het koorddansen waarbij een verkeerd half woord noodlottig kan zijn. Een fraaie warme roman, heerlijk om te lezen.

08 maart 2013

Kinderleed

Van Jean-Paul Franssens las ik al enkele boeken, zie de auteursindex. Vooral de twee in de serie privédomein uitgegeven herinneringen zijn het meest bekend geworden. Ik kocht Rozen uit het Zuiden al in 2009, maar pakte het pas nu van het plankje met 'nog te lezen boeken'. Het is weliswaar een roman, maar sterk autobiografisch gekleurd. In stemmige korte zinnen beschrijft de ik-figuur van 11 jaar zijn wereld waarin zijn moeder vreemd gaat met een kunstenaar, de autoritaire meester Stek ten onder gaat aan zijn geheime hobby en de tante van Duitse oorsprong hem als een schoothondje vertroetelt. Met velen loopt het niet goed af; Franssens houdt wel van een beetje zwarte humor. Bovenal komen de jaren direct na de oorlog aardig tot leven; de oorlog die even vergeten lijkt en iedereen die probeert te doen alsof het leven weer helemaal normaal is. Fraai boekje.
Meer Leeslog in eerdere maanden - zie de 'archives' in de rechterkolom.