Misstap

De nieuwste roman van Thomas Rosenboom leest vlot en kent een boeiend uitgangspunt, ook als je niet van popmuziek houdt en wanneer de namen van instrumenten en geluidsapparatuur je weinig zeggen. De hoofdpersoon Lou Baljon is een vreemde figuur, contactgestoord, en heeft van het uitkeringtrekken zijn beroep gemaakt. Daarnaast onderneemt hij allerlei activiteiten die wonderwel slagen. Overigens: alle personen in De rode loper zijn een beetje vreemd. Niemand heeft meer sex, want ze zijn immers allemaal getrouwd. Behalve Lou dan, die heeft geen sex omdat hij geen vriendinnetje heeft. Rosenboom heeft van zijn personages en van plaats van handeling Zevenaar een karikatuur gemaakt, en dat maakt zijn verhaal ongeloofwaardig. Ook is hij (en zijn begeleidende redacteur van de uitgeverij) nogal slordig. De eerste hoofdstukken spelen in 1973, en Lou krijgt dan van de manager van de rockband regelmatig een briefje van vijftig (blz. 23). Tja, die briefjes (de zonnenbloem) werden pas in 1980 geïntroduceerd. In latere hoofdstukken, spelend binnen tien jaar nadat de euro is ingevoerd, laat Rosenboom een personage opmerkingen maken over facebook, terwijl de hausse daarvan toch echt iets van de laatste twee jaar is. Het zou net kunnen, maar het is op het randje. En wanneer Riet spontaan roept: volgende week vliegen we voor een weekje naar Berlijn, dan denk ik: je woont in Zevenaar, bij Arnhem, en dan ga je vliegen naar Berlijn...? Tenslotte: de achterplattekst beschrijft de gebeurtenissen tot op 80 procent van het boek; dat vind ik geen teken van kracht. Volgens mij een te snel geschreven 'moetje' deze roman; die overigens best lekker weg leest.