Inmenging

Ieder jaar lees ik wel een doorwrocht, dik boek waar ik langer over doe dan ik me voorneem en waarvan het uitlezen ervan het nodige doorzettingsvermogen vereist, maar dat ik niet had willen missen. Vorig jaar was dat de biografie van de stad Jeruzalem (zie hier de leeslog ervan), en nu die van een heel land. Congo. Een geschiedenis is een fascinerend boek over een enorm groot land dat zich in de laatste 150 jaar allerlei inmenging van buitenaf moest laten welgevallen. En als er dan al een eigen heerser was die op dat punt voor stabiliteit zorgde, roofde deze met zijn eigen kliek van binnenuit met nog verwoestender resultaat. Dit grootse werk van David van Reybrouck werd met lof overladen, bekroond met de AKO literatuurprijs en blijkt een bestseller. Het is bepaald geen pageturner, vereist concentratie en wekt be- en verwondering over zoveel journalistieke scherpslijperij. Ik heb wel een kleine kanttekening: stel dat er in Nederland een journalist vergelijkbare geschiedenis tot op het heden over Indonesië zou schrijven, in hoeverre zou deze dan van paternalisme beschuldigd worden...? Van Reybrouck had stellig zuivere redenen om dit boek te schrijven, maar hoe verhouden deze zich tot een latent schuldgevoel over wat het eigen oude vaderland de voormalige kolonie ooit heeft aangedaan? Ik had daar graag ook over gelezen, want zo toevallig is het niet dat een Belg een boek over Congo schrijft, dunkt mij. Laat duidelijk zijn: dit is een machtig interessante en prachtig uitgewerkte geschiedenis. Wij Nederlanders wachten vooralsnog op vergelijkbare boeken over Indonesië en Suriname...