Grote stappen, snel thuis

De nieuwste roman van Arnon Grunberg kreeg over het algemeen zeer positieve recensies, maar ik vond het een flutterig en ongeïnspireerd geheel. De man zonder ziekte lees je in een vloek en een zucht uit, en laat een onbevredigd gevoel achter (18 euro voor zo'n slap verhaal? Blijkbaar had-i geld nodig voor iets.... Dat idee). Grunberg baseerde het boek op een waargebeurd verhaal maar maakte van de hoofdpersoon een bijzonder ongeloofwaardige figuur. Samarendra Ambani is volledig emotieloos, maakt geen enkele ontwikkeling door en denkt en handelt als een robot. Tja, zo iemand kan zich in een land waar een burgeroorlog heerst dan ook nauwelijks staande houden, en al helemaal niet in een corrupt-dictatoriaal land waar een valstrik voor hem wordt opgezet. Zijn houding tegenover de straf die hem uiteindelijk wordt opgelegd is al helemaal onrealistisch. De stijl is kortaf, droog en afstandelijk. Spannend is het boek geenszins. Ik zie niet in wat er nu zo goed is aan dit boek. Er zijn zoveel beter boeken waar je je kostbare tijd aan kunt spenderen. Ik lees graag boeken die geschreven moesten worden. De man zonder ziekte had ongeschreven kunnen en daardoor moeten blijven.