Vader en kinderen

Met Bonita Avenue zette Peter Buwalda zich in één klap op de literaire kaart van Nederland, net zoals Tommy Wieringa dat met Joe Speedboot deed. Wieringa had toen al eerder boeken gepubliceerd, Buwalda was (en is) debutant. Bonita Avenue is inderdaad een erg goed geschreven en meeslepende roman, omspant het eerste decennium van de 21ste eeuw en barst van de energie. Er zijn meerdere hoofdpersonen die allemaal hun eigen verhaallijn hebben; door die verhaallijnen in brokjes aan te bieden en door het gebruik van flashbacks vertelt Buwalda stukje bij beetje wat er zich allemaal heeft afgespeeld met de familie Sigerius. Desondanks heeft het verhaal vaart. Buwalda maakte van zijn hoofdpersonen krachtige, zelfbewuste mensen, ook al begaan ze soms flinke misstappen. Buwalda weet waar hij over schrijft (o.k. vooruit: de snelweg A1 gaat niet langs Zwolle, en dat de Nederlandse en Belgische zieleknijpers van Aaron respectievelijk Haitink – ‘dirigente van zijn herstel’ – en Herreweghe heten is een beetje te erudiet). Het leest allemaal als een trein, het is een verslavend boek. Een meesterwerk is Bonita Avenue echter niet, zoals de omhooggevallen opiniemaker, presentator van DWDD, met zijn uitspraak op het omslag de koper wil doen geloven. Daarvoor is het boek soms te breedsprakig (veel scènes doen er niet echt toe) en zijn er nogal wat open eindjes; de cirkel wordt niet gesloten. Dat neemt niet weg dat Buwalda een begenadigd schrijver is. Ik las in een interview dat hij gedetailleerd te werk gaat; voor een volgende roman trekt hij weer meerdere jaren uit. Dat is een veelbelovend uitgangspunt.