Verlaten

In korte tijd raadden twee mensen mij aan De weg van Cormac McCarthy te lezen; ik las het binnen 24 uur uit. Het is een beklemmend verhaal over een vader en zoon die door een vergane wereld een tocht naar de kust afleggen en in deze verbrande wereld proberen te overleven. Je vermoedt dat er een kernoorlog heeft plaatsgevonden, maar aan de oorzaak van die vergane wereld waarin hier en daar slechte en goede zombies het pad van de hoofdpersonen kruisen wordt geen woord gewijd. Die wereld is uitgangspunt, het gaat in het verhaal slechts over de wijze waarop de hoofdpersonen zich proberen staande te houden. Meest intrigerend aan dit boek vond ik de intentie die McCarthy met het schrijven hiervan moet hebben gehad. Je bedenkt een weinig vrolijke uitgangssituatie, presenteert die als vanzelfsprekend binnen het verhaal, en beschrijft vervolgens hoe mensen daarin zich gedragen. Bijzonder knap gedaan! Het boek is inmiddels verfilmd; ik las de zogenaamde filmeditie (niks meer dan een omslag met een 'still' uit de film). Ik hoef die film niet te zien. Het boek bied je alle ruimte zelf een beeld te vormen.

McCarthy schijnt meer goede boeken geschreven te hebben. Ik ga erachteraan.