30 januari 2011

Maffia

Ik kreeg het boek een half jaar geleden van een collega bij een uitgeverij waar ik tijdelijk werkte; zij is één van de twee vertaalsters van dit boek van Roberto Saviano dat wereldwijd een enorme bestseller werd. Gomorra biedt een ruwe inkijk in de wereld van de Napolitaanse maffia, die in tegenstelling tot die van Sicilië nog gewelddadiger en meedogenlozer lijkt te zijn. Saviano schreef het boek als een heuse aanklacht vol afschuw over het Systeem, de filosofie erachter en zijn werkwijzen. Een aantal families gaan voor hun eigen financiële gewin letterlijk over lijken, en maken misbruik van vele handlangers en werkzoekenden die in arren moede wel mee moeten doen. Ook voor het landschap van hun eigen regio hebben die families geen enkel respect; heel Zuid-Italië is volgens Saviano een grote vuilnisbelt. Saviano behandelt verschillende economische sectoren die volledig geïmpregneerd zijn door het Systeem: kleding, beton, afval. Daarnaast de werkwijzen van de families en hun afrekenmethoden (in geld en pistoolschoten). Het boek is wat staccato geschreven, soms lijkt de auteur zijn woede niet volledig onder controle te hebben gehad. Maar dat vormt geen belemmering voor een aantal geconcentreerde leeruurtjes.

19 januari 2011

Niet om te lachen

Ik koop zelden een boek vanwege de aanprijzingen die de uitgever op het omslag heeft gezet. Want dan zou je alles moeten kopen. Maar de aanprijzing dat de Franse schrijver Laurent Binet met HhhH de Prix Goncourt 2010 had gewonnen, trok me over de streep. Belangrijkste reden echter om dit boek te kopen was het onderwerp: de moord in mei 1942 op Reinhard Heydrich, de nummer 2 van de SS en de hardste en meest meedogenloze van alle nazi's. HhhH (Himmlers hersens heten Heydrich) is een aardige vondst, ook al dekt deze titel niet de lading. Uiteindelijk gaat het om de moord zelf, de aanloop en de voorbereidingen, en de (gruwelijke) nasleep. Binet speelt in dit boek met de grenzen van fictie en werkelijkheid. Hij noemt het boek een roman, maar het is het geenszins. Het is een reconstructie, zoveel als mogelijk gebaseerd op feiten. Maar omdat hij niet alles kon nagaan en zich dus een voorsteling moest maken hoe bepaalde gebeurtenissen konden zijn gegaan, overtreedt hij naar zijn eigen inzicht de grenzen van de ware geschiedschrijving. Vandaar dus toch een roman, naar zijn idee. De vele korte hoofdstukjes vormen puzzelstukjes over de gebeurtenissen zelf, Binets onderzoek daarnaar, zijn ideeën daarover, zijn twijfels en zijn overtuigingen. Samen vormen ze een uitermate intrigerend geheel dat ik in twee dagen uitlas. Zulke boeken vormen het beste medicijn tegen leesdips.

2010: de balans

Zoals al eerder gemeld sloot mijn leesjaar 2010 pas halverwege januari 2011 af. Voor deze keer dan. 2010 was met 33 boeken en 9516 bladzijden een ondergemiddeld leesjaar; voor het eerst sinds 2000 kwam ik niet boven de 10000 bladzijden uit. Er waren lange leesdips, en ook ben ik een paar keer flink blijven hangen in boeken die ik uiteindelijk onuitgelezen heb weggelegd. Daaruit las ik bij elkaar zeker zo'n 1000 bladzijden: de Ilias van Homerus, Women van T.C. Boyle en Collapse van Jared Diamond. Boeken tellen echter pas mee als ik ze daadwerkelijk helemaal uitgelezen heb. Mijn eerste boek van 2011 is inmiddels uit, dus de kop is er alweer af. Zie hierboven.

16 januari 2011

Allemaal beestjes

Het nieuwe jaar is alweer een halve maand oud, en toch las ik vandaag een boek uit dat ik nog bij het leesjaar 2010 voeg: het eerste deel van Alle beesten van Midas Dekkers. Ik kocht het op 30 december 2009, en begon er zowat direct na het begin van 2010 aan, en las de 799 bladzijden op 50 na in 2010; de overige in 2011, maar ze mogen met wat gesmokkel dus meetellen in 2010. Daarover volgt nog een aparte log, want ik schenk verder graag alle aandacht aan deze verrukkelijke eerste helft van de verzamelde Vroege Vogels-columns waardoor ik in bed, in de trein en ook in vliegtuigen heb zitten schateren. Midas Dekkers is een vrolijke zuurpruim die graag het gedrag van dieren en mensen aan elkaar koppelt. Dat levert sublieme vergelijkingen op en fraaie inkijkjes in de biologie van beide vormen van leven. Het grappigst zijn de vergelijkingen tussen honden en katten. Dekkers is bepaald geen liefhebber van honden, en zijn stukje over de Hot dog is een hoogtepunt over dit thema. Citeren laat ik achterwege; ik kan uit nagenoeg alle stukjes wel een volzin aanhalen om de kracht van Dekkers' stijl te illustreren. Gewoon op je nachtkastje leggen, deze cassette. Er is trouwens ook een dwarsligger verschenen (zo'n miniatuur dundruk boekje dat je van boven naar beneden leest), waarin beide delen in één uitgave van bijna 2000 pagina's gecombineerd zijn. En dat boekje past in de palm van je hand. Enfin, ik begin vanavond nog aan het tweede deel; over een jaar of zo de leeslog ervan.
Meer Leeslog in eerdere maanden - zie de 'archives' in de rechterkolom.